Głównym celem pracy jest uwypuklenie kontrastu dzielącego potoczne sądy na temat tatuażu (wrażenie społeczne) z jego wartością artystyczną (ekspresyjność). Obiegowe opinie o tatuażu wiążą go ze środowiskiem przestępczym, a ludzi nim odosobnionych odsuwają na margines społeczeństwa. Projekt ukazuje osoby, których ciała w dużej części pokryte są tatuażem, co znacząco wpływa na ich odbiór społeczny. Sposób ich przedstawienia (w formie nawiązującej do zdjęcia z kartoteki policyjnej) zdaje się podkreślać te stereotypy, ale jest w rzeczywistości grą z tematem. Poprzez wyeksponowanie na dużych odbitkach możemy dostrzec bogaty detal i interdyscyplinarny charakter sztuki tatuażu.

Tatuaż operuje licznymi środkami artystycznego wyrazu, zarówno zapożyczonymi z grafiki, jak również z malarstwa, a pośrednio także z rzeźby, wszak akt tatuażu dokonuje się na trójwymiarowej rzeźbie ludzkiego ciała. Perspektywa, światłocień, kolor, głębia, przejścia tonalne wszystko to tworzy pewną nową jakość, nowy rodzaj estetyki. Tatuaż jest autorską wizją powstałą w kontakcie tatuażysty i tatuowanego. Staje się elementem wyróżniającym człowieka w coraz bardziej zuniformizowanym społeczeństwie – jest widocznym znakiem jego odmienności. To wszystko wpływa na konieczność zmiany stosunku do tatuażu, w którym bądź co bądź manifestuje się ludzka tożsamość i kreatywność.