Prezentowane fotografie to opowieść zawierająca w sobie erotykę, która kroczy wśród ludowych fetyszy, emanując barwnością ludzi i przedmiotów. Barwy te nie odpowiadają rzeczywistości. Ich celem nie jest nawet jej naśladowanie. Ręcznie nanoszone na obraz będący w pierwszym etapie tworzenia obrazem czarno-białym stają się narzędziem, które mami.

Te fotografie udają coś, a jednocześnie stanowią konkretne odniesienia do zapamiętanych przed laty sytuacji i ich współczesnej, obrazowej parafrazy. Niecodzienne stroje, które zakładano, by pokazać się publicznie, czyniły ich właścicieli innymi. Toteż chwilowa zmiana osobowości miała w sobie coś zupełnie teatralnego, sztucznego i nieprawdziwego, dającego jednakowoż perwersyjną przyjemność.

Fotografie wykonano aparatem „Voigtlander Bergheil” 6×9 (z lat 1920/30). Powstały one w ramach projektu, któremu patronowali Paweł Żak i Wiktor T. Nowotka.